Zamek Lubowlański
Kilkanaście
kilometrów za przejściem granicznym w Mniszku koło Piwnicznej, nad doliną
Popradu wznosi się zbudowany na dominującym nad okolicą wzgórzu zamek.
Powstał
prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku, jako mała twierdza rycerska a po
raz pierwszy wymieniony jest w dokumentach z 1311 roku. Zamek powstał na
skrzyżowaniu ważnej drogi handlowej ze wschodniej Słowacji do Czech, Moraw,
Austrii i Italii z drogą prowadzącą z Węgier do Polski, którą transportowano na
południe sól a w druga stronę rudy metali szlachetnych i węgierskie wina, które
spławiano Popradem, Dunajcem i Wisłą aż do Gdańska. Spisz był terenem spornym
pomiędzy Węgrami a Polską od 1235 roku a na jego obszarze, w okolicach
Podolińca i Starej Lubowli, stacjonowały do śmierci Św. Kingi w roku 1292,
córki króla węgierskiego Béli IV i żony Bolesława Wstydliwego, jej wojska. Po
umocnieniu się władzy króla węgierskiego Andrzeja III, dla ochrony granicy z
Polską powstaje pomysł budowy zamku w Starej Lubowli.
Najprawdopodobniej budowę rozpoczęto w 1302 roku i początkowo była to tylko okrągła wież z gotyckim pałacem. W burzliwych dziejach zamku najważniejszy wydaje się być rok 1412. W marcu tego roku spotkali się tam dwaj monarchowie, Władysław Jagiełło i Zygmunt Luksemburski, król Węgier i cesarz rzymski. Obaj potrzebowali wzajemnej pomocy, Jagiełło w walce z Krzyżakami, Zygmunt w wojnie z Turkami. Traktat o pokoju i wzajemnej pomocy podpisano 15 marca a 8 listopada tego samego roku król Polski pożyczył królowi Węgier 37 tysięcy kóp groszy praskich pod zastaw zamku z przynależnym dominium i 13 miast spiskich.
I tak twierdza, mająca bronić Spisz przed zakusami Polaków znalazła się we władaniu polskich starostów i arystokratów na 360 lat, aż do roku 1772. Podatki i daniny z terenów zastawnych przez prawie cztery wieki płynęły do polskiego skarbca. Część dochodów przeznaczano na remonty i rozbudowę zamku a od 1594 roku zamek trafił w ręce jednej z najznamienitszych polskich rodzin magnackich, stając się dziedzicznym dobrem Lubomirskich w latach 1634 - 1745.
W czasach najazdu szwedzkiego, w latach 1655 – 1661 przechowywane były na zamku polskie klejnoty koronne. Pierwszy rozbiór Polski zakończył polski 360 letni „epizod” w historii zamku. Wraz z nim skończył się okres świetności twierdzy, jej znaczenie militarne zmalało a sam zamek zaczął popadać w ruinę. Do 1817 roku używana jeszcze była kaplica zamkowa, a rok później mieszkał tam już tylko jeden strażnik. Jeszcze raz Polacy władali zamkiem, w 1883 roku ród Zamoyskich odkupił go od miasta, urządzając w nim małe muzeum historii Polski. Ostatnim prywatnym właścicielem zamku był hrabia Jan Zamoyski.
Po drugiej wojnie światowej władze Czechosłowacji przejęły zamek początkowo lokując tu szkołę rolniczą a od 1956 roku muzeum. Zwiedzać można kilkanaście zamkowych komnat, dziedzińce, baszty i mury obronne. Kilka pomieszczeń ukazuje pałac z czasów Lubomirskich a mieszkanie kasztelana wygląda tak, jakby użytkownicy wyszli tylko na chwilę. Z wieży zamkowej rozpościera się piękny widok na dolinę Popradu, Starą Lubowlę i odległe szczyty Pienin i Tatr.
Najprawdopodobniej budowę rozpoczęto w 1302 roku i początkowo była to tylko okrągła wież z gotyckim pałacem. W burzliwych dziejach zamku najważniejszy wydaje się być rok 1412. W marcu tego roku spotkali się tam dwaj monarchowie, Władysław Jagiełło i Zygmunt Luksemburski, król Węgier i cesarz rzymski. Obaj potrzebowali wzajemnej pomocy, Jagiełło w walce z Krzyżakami, Zygmunt w wojnie z Turkami. Traktat o pokoju i wzajemnej pomocy podpisano 15 marca a 8 listopada tego samego roku król Polski pożyczył królowi Węgier 37 tysięcy kóp groszy praskich pod zastaw zamku z przynależnym dominium i 13 miast spiskich.
I tak twierdza, mająca bronić Spisz przed zakusami Polaków znalazła się we władaniu polskich starostów i arystokratów na 360 lat, aż do roku 1772. Podatki i daniny z terenów zastawnych przez prawie cztery wieki płynęły do polskiego skarbca. Część dochodów przeznaczano na remonty i rozbudowę zamku a od 1594 roku zamek trafił w ręce jednej z najznamienitszych polskich rodzin magnackich, stając się dziedzicznym dobrem Lubomirskich w latach 1634 - 1745.
W czasach najazdu szwedzkiego, w latach 1655 – 1661 przechowywane były na zamku polskie klejnoty koronne. Pierwszy rozbiór Polski zakończył polski 360 letni „epizod” w historii zamku. Wraz z nim skończył się okres świetności twierdzy, jej znaczenie militarne zmalało a sam zamek zaczął popadać w ruinę. Do 1817 roku używana jeszcze była kaplica zamkowa, a rok później mieszkał tam już tylko jeden strażnik. Jeszcze raz Polacy władali zamkiem, w 1883 roku ród Zamoyskich odkupił go od miasta, urządzając w nim małe muzeum historii Polski. Ostatnim prywatnym właścicielem zamku był hrabia Jan Zamoyski.
Po drugiej wojnie światowej władze Czechosłowacji przejęły zamek początkowo lokując tu szkołę rolniczą a od 1956 roku muzeum. Zwiedzać można kilkanaście zamkowych komnat, dziedzińce, baszty i mury obronne. Kilka pomieszczeń ukazuje pałac z czasów Lubomirskich a mieszkanie kasztelana wygląda tak, jakby użytkownicy wyszli tylko na chwilę. Z wieży zamkowej rozpościera się piękny widok na dolinę Popradu, Starą Lubowlę i odległe szczyty Pienin i Tatr.
Zamek można
zwiedzać:
| Sezon | Dzień | Godziny otwarcia |
|---|---|---|
| maj - wrzesień | Po - Nie | 9.00 - 18.00 |
| października do kwietnia | Wt - Nie | 10.00 - 15.00 |
| Bilet wstępu | Cena |
|---|---|
| Osoby dorosłe | 4,00 € |
| Dzieci (6 - 19 lat), Studenci | 2,00 € |
| Seniorzy | 3,00 € |
| Opłata za fotografowanie | wolny |
| Opłata za kamerę | wolny |
| Rodzinny bilet wstępu 2 rodzice+max 4 dzieci do 15 roku | 9,00 € |
Wizytę na zamku warto połączyć
ze zwiedzaniem leżącego u podnóża bardzo interesującego skansenu budownictwa
regionalnego i kupić tańszy bilet łączony.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz